গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ত নামভৰ্তি কৰাৰ প্ৰায়
এবছৰ পাছতো বৰ্তমানেও ছাত্ৰাৱাস আৰু ছাত্ৰীনিৱাসসমূহত কৰ্তৃপক্ষৰ দৃষ্টিৰ পৰা
আঁতৰত পৰোক্ষভাৱে ‘ৰেগিং’ চলি থকা কাৰ্যটোৱে অভিভাৱকৰ লগতে সচেতনমহলৰো চকু কপালত
তুলিছে । ইতিমধ্যে একাধিক ভুক্তভোগী ছাত্ৰই সৎসাহসেৰে সংবাদ মাধ্যমযোগে এই কথা
স্বীকাৰ কৰি ক্ষোভ প্ৰকাশ কৰিছে। ছাত্ৰকেইজনৰ স্বীকাৰোক্তি কেৱল ছাত্ৰাৱাসৰ
ক্ষেত্ৰতহে যে প্ৰযোজ্য তেনে নহয়, ছাত্ৰী-নিৱাসতো ‘যুৱ-মহোৎসৱ’ আৰু
‘বিশ্ববিদ্যালয়-সপ্তাহ’ৰ নাম দোহাৰি নৱাগত সকলক শাৰিৰীকভাৱে অতিৰিক্ত বোজা দিয়াৰ
লগতে মানসিকভাৱেও হেঁচা প্ৰয়োগ কৰা হৈছে । অনুশীলনৰ নামত যদি ঠাণ্ডাৰ দিনত পুৱা
৪ বজাতে উঠি খেলাৰ অভ্যাস নথকা ছাত্ৰীগৰাকীকো খেলিবৰ বাবে বাধ্য কৰোৱা হয়, পাঠগ্ৰহণ
কৰি অহাৰ পাছৰে পৰা যদি ৰাতি এঘাৰ বজালৈকে নাচ-গানৰ অনুশীলন কৰোৱা হয়, তেন্তে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে
নিজৰ পঢ়া-শুনা কৰিবলৈ সময় পাব কেতিয়া ? ছাত্ৰাৱাস বা ছাত্ৰীনিবাসত থকা বহু
ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে শ্ৰেণীকোঠাৰ পাঠদানত মনোযোগ দিয়াৰ সলনি ভাগৰত টোপনি যোৱাহে
পৰিলক্ষিত হয় । তেনে অৱস্থাত সন্দেহ হোৱাটো স্বাভাৱিক, কিদৰে গুৱাহাটী
বিশ্ববিদ্যালয়ে এটা সুন্দৰ শৈক্ষিক পৰিৱেশ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক দিবলৈ সমৰ্থৱান হ’ব ?
কটন
মহাবিদ্যালয় আৰু যোৰহাট অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয়ৰ দৰে সুনামধাৰী মহাবিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰাৱাসতো
কিদৰে ৰেগিং চলে সেয়া নিজ অভিজ্ঞতাৰে আমি দেখি আহিছো । ৰেগিং যদিও বৰ্তমান সময়ত এক
অপৰাধ হিচাপে গণ্য কৰা হয়, তথাপি ৰেগিং কৰা জ্যেষ্ঠ আৱাসীকেইজনৰ লগতেই ঘনিষ্ঠতা
গঢ়ি উঠাৰ দৰে মধুৰ অভিজ্ঞতা নোপোৱাজনে হয়তো বুজিব নোৱাৰে । ইয়াৰ বাবে
জ্যেষ্ঠসকলৰ মনত যি মিলা-প্ৰীতিৰ ভাৱ (হোষ্টেল ছেন্টিমেন্ট) থাকিব লাগিছিল, সেই
ভাৱৰ যেন গুৱাহাটী-বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰাৱাস বা ছাত্ৰীনিৱাসত অভাৱ ঘটিছে, আমি
তেনে অনুমান কৰিছো । চিনাকী-পৰ্ব বা ফুৰ্তি-তামাচাৰ বাবে যিসময়ত মাত্ৰ এমাহ সময়েই
যথেষ্ঠ হ’ব লাগিছিল, সেইসময়ত সম্পূৰ্ণ এবছৰ ধৰি এনে নিপীড়ন চলা কাৰ্য সঁচাই
গৰিহণাযোগ্য ।
আমাৰ
সম্বন্ধীয় ভন্টি দুগৰাকীমানৰ ক্ষেত্ৰত লক্ষ্য কৰিছো, স্নাতক পৰ্যায়ত সুফলাফল লাভ
কৰিও তেওঁলোকে স্নাতকোত্তৰ পাঠ্যক্ৰমৰ প্ৰথম দুটি ষান্মাষিকৰ ফলাফল সন্তোসজনক নহ’ব
বুলি নিশ্চিতভাৱে পতিয়ন গৈছে । ইয়াৰ বাবে আমি এতিয়া কাক দায়ী কৰিম ? ‘এন্টি-ৰেগিং
কমিটি’য়ে যদিও ছাত্ৰাৱাস বা ছাত্ৰীনিবাসত মেল-মিটিং অনুষ্ঠিত কৰি ৰেগিঙৰ বিৰুদ্ধে
সজাগতা আনিবলৈ চেষ্টা কৰা দেখা গৈছে, তথাপি তেনে সভাত ভোক্তভোগীসকলে মুকলিমুৰীয়াকৈ
নিজৰ ব্যক্তব্য প্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰাকৈ জ্যেষ্ঠ আৱাসীসকলে সু-বন্দোৱস্ত কৰাৰ কথা
গম পোৱা গৈছে । সৎসাহসী আৰু নিৰ্ভীক কেইজন মান ছাত্ৰ বা ছাত্ৰীয়ে যদি ৰেগিঙৰ
বিৰুদ্ধে কোনো অভিযোগ দাখিল কৰিবলৈ যায় , তেন্তে তেনে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক নিজৰ লগৰীয়া
কেইজনেই সহযোগিতা আগবঢ়াবলৈ অপাৰগ হৈ পৰে । কাৰণ, প্ৰতিজন ছাত্ৰ বা ছাত্ৰীয়েই নিজৰ
কেৰিয়াৰত বা ব্যক্তিগত জীৱনত যাতে কোনো চেকা নালাগে , সেই স্বাৰ্থতে মানসিকভাৱে
ভাগি পৰিলেও ভৃত্যৰদৰে সকলো সহ্য কৰি যাবলৈ বাধ্য হয় ।
আমাৰ
বোধেৰে ভুক্তভোগীসকলে এনে অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে একগোট হৈ সম্পূৰ্ণ প্ৰমাণ সহকাৰে
উৰ্দ্ধতম কৰ্তৃপক্ষৰ ওচৰত প্ৰতিবাদ জনোৱাৰ লগতে প্ৰয়োজন হ’লে আইনৰ সহায় লোৱা
উচিত । নৱাগতসকলে নিজে জ্যেষ্ঠ আৱাসী হোৱাৰ সময়ত এনেধৰণৰ অমানৱীয় কাৰ্য-কলাপৰপৰা
বিৰত থাকিব পাৰিলেহে বিশ্ববিদ্যালয়খনিত এক সুস্থ শৈক্ষিক পৰিৱেশ ঘুৰি আহিব আৰু
অভিভাৱকসকলে বিনাদ্বিধাই নিজৰ সন্তানক গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰাৱাস বা
ছাত্ৰীনিৱাসত ৰাখি পঢ়ুৱাবৰ বাবে মন মেলিব পাৰিব। (অসমীয়া খৱৰ, ২৫ মাৰ্চ,২০১৫ ত প্ৰকাশিত)
No comments:
Post a Comment